Debata oksfordzka

W debacie oksfordzkiej udział biorą dwie drużyny złożone z czterech osób, gdzie każda posiada przypisaną jej rolę. Pierwsza osoba wprowadza do debaty, tłumaczy kluczowe pojęcia, charakteryzuje świat debaty oraz najważniejszych aktorów w debacie. Druga osoba skupia się na argumentacji, dokonując analizy, dlaczego dana teza jest słuszna lub nie. Trzecia osoba kontrargumentuje – odnosi się bezpośrednio do drugiej strony debaty, tłumacząc, czemu ta nie ma racji. Czwarta osoba podsumowuje całą debatę, dokonuje ważenia argumentów i porównuje najważniejsze osie sporu w debacie. Osoby mówiące debatują naprzemiennie, poczynając od pierwszej osoby ze strony propozycji (broniących tezy), następnie przechodząc przez mowę pierwszej osoby ze strony opozycji (negującą tezę) i idąc kolejno naprzemiennie. Każda osoba ma z góry określony czas na swoją mowę – zależnie od turnieju lub wydarzenia są to 4 minuty, 5 lub czasem 6 minut na osobę. Dodatkowo drużyny mogą zadawać sobie wzajemnie pytania i informacje. Każda mowa zaczyna się inwokacją skierowaną do marszałka, oponentów i publiczności – dzięki temu pilnowana jest kultura wypowiedzi oraz struktura debaty. Marszałek to osoba nadzorująca przebieg debaty – jej poprawność pod kątem technicznym i regulaminowym. Debatę ocenia panel sędziowski (w nieparzystej liczbie sędziów), którzy na podstawie doświadczenia i wiedzy, przyznają zwycięstwo oraz punkty drużynom. Po debacie panel sędziowski udaje się na naradę, po której wraca z werdyktem oraz udziela informacji zwrotnej do obu drużyn – ma to charakter edukacyjny oraz wyjaśniający powody takiego, a nie innego rozstrzygnięcia.